Een andere succesfactor is dat de kansencoach breed en open kijkt naar oplossingen door samen een plan te bedenken. Daarbij is de kunst om breder te kijken naar de gebruikelijke onderwijsprestaties zoals het begrijpend lezen, schrijven en rekenen. De crux is dat wordt gekeken naar datgene wat ouders en de sociale omgeving wél kunnen bieden. Een voorbeeld hiervan zijn ouders die laaggeletterd zijn of de Nederlandse taal onvoldoende machtig zijn. In die situatie kun je weliswaar benoemen dat voorlezen van Nederlandse leesvoer aan een jong kind belangrijk is. Soms is echter de uitkomst dat andere opties kansrijker zijn, ook al leidt dit niet direct tot betere (meetbare) onderwijsprestaties in het hier en nu. Zoals het voorlezen uit een prentenboek zonder tekst of een laagdrempelige ontmoetingsplek voor ouders om opvoedervaringen uit te wisselen. Verder organiseren de kansencoaches ook leuke en leerzame activiteiten zoals muziek maken of websites bouwen. Zulke activiteiten zijn juist voor kinderen uit arme milieus relevant, want zij komen hier doorgaans minder snel mee in aanraking.

Deze praktijkervaringen leren dat deze aanpak gunstig uitpakt zoals minder thuiszitters en dat leerlingen vaker het vervolgonderwijs kiezen dat past bij hun kwaliteiten en drijfveren. Er zijn situaties waarin de inzet van de kansencoach leidt tot het eerder inschakelen van professionele hulp, terwijl in andere gevallen dat juist niet meer nodig blijkt. Wat daarbij in het oog springt is dat een lagere schoolprestatie niet altijd de grootste uitdaging is. Soms is de belangrijkste stap dat een kind (weer) met plezier naar school gaat en leren leuk vindt.[19] Dit beeld komt ook terug in wetenschappelijk onderzoek naar intergenerationele armoede in de voormalige Veenkoloniën.[20] Als kind het ineens helemaal anders doen dan je (groot)ouders qua werk, wonen of studie blijkt soms een pittige stap. Dit vraagt soms om een rolmodel of iemand die als gids meedenkt over toekomstkeuzes die vaak buiten het vertrouwde en de eigen sociale kring liggen.