De grootste winst voor alle deelnemende bewonersorganisaties is dat ze meer inzicht hebben gekregen in het doen en laten van jongeren. De bewonersorganisaties hadden veel moeite met het aansluiten bij de belevingswereld van jongeren en de manier waarop die zich organiseren. Wanneer er al met jongeren werd samengewerkt, dan gebeurde dit veelal vanuit de denk- en werkwijze van de bewonersorganisaties, vaak toch bestaand uit leden van een andere generatie. Door aan de slag te gaan met de MDT, en dan vooral vanuit de gedachte dat de jongere centraal staat, werden de bewonersorganisaties gedwongen hun eigen standpunten los te laten en zich meer te verdiepen in de zienswijze van de jongeren. Hoewel dit proces niet gemakkelijk was en veel tijd in beslag nam, leverde het de bewonersorganisaties inzichten en nieuwe werkwijzen op. De inbreng van jongeren is onmisbaar voor kleine kernen. Het zijn de inwoners van de toekomst en wil een dorp leefbaar blijven, dan zal het naar ze moeten luisteren. Door de MDT is de stem van jongeren in een aantal dorpen gehoord. Bij een van de pilots werd bijvoorbeeld benoemd dat het leven in het dorp een stuk leuker was geworden door de organisatie van de activiteiten. Door het gat tussen jongeren en de bewonersorganisaties te dichten, wordt de sociale cohesie en dus ook de leefbaarheid in een dorp vergroot. Zelf geven de jongeren aan tijdens de MDT-trajecten meer zelfvertrouwen te hebben gekregen, het gevoel van: ‘als we iets willen, moeten we gewoon beginnen’. Hun zelfbeeld is verbeterd, ze hebben nieuwe vriendschappen gesloten en nieuwe mensen leren kennen. Dat ervaren ze als waardevol, en dat geldt ook voor het gehoord en serieus genomen worden, en het vertrouwen krijgen om plannen uit te voeren.