Uit het onderzoek onder de studenten kwam over de opleiding in zijn geheel een positief beeld naar voren, vertelt Den Breems. ‘Studenten noemen bijvoorbeeld dat ze nu veel beter zicht hebben op hoe de keten eigenlijk in elkaar zit. Wat doet de gemeente eigenlijk, en wat de gerechtsdeurwaarder?’ Hij ziet aan de reacties van de studenten ook dat de theoretische kennis daadwerkelijk landt in de werkpraktijk. ‘Ze geven aan dat ze de inzichten uit de neuropsychologie nu meer doorvoelen en de cliënt meer empathisch en stress-sensitief kunnen benaderen. Tegelijkertijd werken ze nu meer gestructureerd en methodisch, melden ze.’ Een derde positief punt dat de studenten noemen, is gunstig voor het hele team waarin ze werken, vervolgt Den Breems. ‘Ze vervullen nu meer de rol van senior: ze zijn vraagbaak voor de collega’s, zorgen ervoor dat de werkprocessen beter beschreven zijn en treden coachend op.’ In het verlengde van het doorgroeien naar een senior-rol, dient zich de vraag aan of de leergang gekoppeld zou kunnen worden aan functiedifferentiatie. Dat lijkt Den Breems een positieve ontwikkeling. ‘De beroepsvereniging is daar ook al mee bezig, om onderscheid te maken tussen een junior en een senior schuldhulpverlener. In het licht van doorgroeimogelijkheden qua inhoud en salaris, is dat zeker interessant.’ Teamleider De Bruijn acht het echter niet verstandig of wenselijk dat de opleiding er vooral zou zijn voor junior schuldhulpverleners. ‘Bij Civic werken we al met functiedifferentiatie en Marcel is senior. Maar ook hij werd zeer enthousiast van de opleiding, en raakte erg geprikkeld om verder te kijken dan de dagelijkse dingen. Mij lijkt de opleiding behalve voor ambitieuze enthousiastelingen ook heel geschikt voor schuldhulpverleners die denken dat ze alles wel zo’n beetje weten, die misschien een beetje vastzitten in hun eigen routine.’ De Bruijn maakte zelf al dankbaar gebruik van het innovatieplan dat Ruiter voor de afdeling maakte. ‘Onderdelen daarvan heb ik verwerkt in de stukken voor de aanbestedingsprocedure waar we middenin zitten.’ Op basis van de ervaringen in de pilot, lijkt het er zeer op dat de Leergang expert schuldhulpverlening een gunstige uitwerking heeft op de individuele studenten, en dat ook de teams waarin ze werken er baat bij hebben. Wat is de bijdrage voor de beroepsgroep in zijn geheel? Zou de opleiding een soort standaard kunnen of moeten worden voor het werkveld? En is het masterniveau dan passend?

Om bij het niveau te beginnen: daarover hebben alle drie de gesprekspartners zo hun eigen ideeën. Madern merkt op: ‘Het hoge niveau is goed, maar het sluit wel veel schuldhulpverleners uit. Het is echt zwaar en maar voor enkelen weggelegd.’ Den Breems acht het masterniveau juist wel noodzakelijk: ‘We willen dat de studenten zelf leren analyseren en zelfstandig tot oplossingen komen, daar zit hem precies het verschil tussen master en hbo. Neem bijvoorbeeld de module over recht. Het gaat er niet alleen om dat de studenten de regels kennen, het gaat er vooral om dat ze die leren interpreteren of ter discussie stellen.’ Dat laatste is een kolfje naar de hand van De Bruijn, die vurig wenst dat schuldhulpverleners uit de hoek van het cijfermatige dienstverlening komen. Dat ziet hij nu toch te veel: ‘Bij twijfelachtige bureautjes. Er zou geen enkele schuldhulpverlener meer mogen zijn die de gegevens verzamelt, die door de computer jast en that’s it.’ Om die reden is De Bruijn voorstander van een basisopleiding die de verdiepingsslag met de mensgerichte kennis en vaardigheden in zich heeft. Dat zo’n basisopleiding op masterniveau gegeven zal worden, lijkt hem niet reëel. Hij ziet de Leergang expert schuldhulpverlening vooralsnog ook niet de status krijgen van standaard om in aanmerking te kunnen komen voor de functie van senior. ‘Voor mijn team zal het sowieso geen voorwaarde worden.’ Den Breems ziet desondanks zeker kansen voor het continueren van de leergang op masterniveau, ook na de editie van 2021. Sterker nog, er is ambitie om het programma uit te breiden van één naar twee jaar. ‘Dan ontstaat er ruimte om echt een onderzoek te doen, en dan kan het een volledige masteropleiding worden.’

Een dergelijke opleiding kan al bij vijftien tot twintig studenten rendabel zijn, weet hij. Maar voor echte impact op de beroepsgroep als geheel, en daarmee landelijke dekking voor de mensen met schulden, zijn grotere aantallen nodig. Madern heeft het dan over minimaal vijftig per jaar. Maar: ‘Dat is echt toekomstmuziek.’